ഇരുട്ടിലെ വെട്ടം

ഹർഷബാഷ്പം പൊഴിഞ്ഞിടും രാവിലും
വർഷമേഘമാൽ വാനം നിറഞ്ഞുവോ
പുഷ്പവൃഷ്ടിയാൽ തീർന്നൊരീ ഭൂമിയും
രക്തദാഹം കൊതിക്കുന്ന
                                വിസ്മയം!
പത്തുമാസം വയറ്റിൽ ചുമന്നതും
പത്തുവർഷം കരത്താൽ പുണർന്നതും
ഒടുവിലിന്നെന്റെ പാതിതൻ ദൃഷ്ടിയിൽ
കാമരൂപമായ് മാറിയെന്നോമനേ..
പേറ്റുനോവതറിവതില്ലെങ്കിലും
പോറ്റുനോവിനെ കാണാതിരിക്കയോ
വക്ര ദൃഷ്ടിയാലെന്റെ  പൊൻ കുഞ്ഞിനെ
കണ്ണുനീരിൻ കയത്തില്ലെറിഞ്ഞുവോ
കണ്ണുമൂടുക 'മാന്യരേ' നിങ്ങളീ
അന്ധകാരം പരക്കട്ടെ ഭൂമിയിൽ
കപടദൃഷ്ടിതൻ വെട്ടം മറയ്ക്കുവാൻ
അന്ധകാരമായ് മാറട്ടെ
                           സർവതും....