മായാലോകം

സ്നേഹമൂറുന്ന അക്ഷരച്ചില്ലയിൽ
ഞെട്ടറ്റുവീഴുന്ന ഇലകളായ് നാം
സ്വപ്നവർണ്ണങ്ങൾ പോലുമെൻ മനസിലെ
ചുഴിയിൽ വീണിതാ പിടയുന്നുവോ..
വഴിമരച്ചോട്ടിലന്നു മൊട്ടിട്ട
പ്രണയ പുഷ്പവും മറയുന്നുവോ
നിന്നെ നീയാക്കി മാറ്റിയ കാലവും
നിന്റെ ഓർമ്മയിൽ മായുന്നുവോ..
അക്ഷരങ്ങളാൽ മായകൾ തീർത്തൊരീ
കവിതയിന്നിതാ തേങ്ങുന്നുവെന്ന -
മ്മ മൂളിയ താരാട്ടു പോലുമെൻ
മനമതിൽ നിന്നു മറയുന്നുവോ

അരികത്തുനിന്നപ്പോൾ അറിയാൻ ശ്രമിച്ചില്ല
നീയെന്ന വ്യക്തിതൻ സ്നേഹപാത്രം
അകന്നു നീ പോയപ്പോൾ ഒരു ദിനം കൊണ്ടല്ലോ
അറിഞ്ഞു ഞാൻ നിന്നിലെ സ്നേഹഭാവം(2) (അരികത്ത്)

അറിയാതെൻ മനവും തുടിച്ചിരുന്നു
നിന്റെ ജീവനായ് തീരാൻ കൊതിച്ചിരുന്നു
എന്നിട്ടുമെന്തേ ഈ ഓർമ്മ തൻ വീഥിയിൽ
എന്നെ തനിച്ചാക്കി അകന്നുപോയീ...( അരികത്ത്)

പാടാതെ പോയാ പഴയൊരു പാട്ടിനു
പല്ലവി പാടും ഇളം തെന്നലേ
 ചൂടാതെ പോയാ ചെമ്പനീർ പൂവുകൾ
വാടാതെൻ മനസിൽ അലങ്കരിക്കൂ..(2)(അരികത്ത്)

സൂര്യനും തിങ്കളും ഒന്നുപോലെ നിന്റെ
പ്രണയം കൊതിക്കുന്നു താരകമേ
തിങ്കൾ തോഴനായെൻ താരദേവതേ
മറന്നിടൂ ഈ പ്രാണനായകനെ...
മറന്നിടൂ ഈ സ്നേഹ ഗായകനെ..(അരികത്ത്)